مقایسة آثار دو برنامة تمرینی کم و پرشدت استقامتی بر تغییرات مولکول چسبان سلولی (sicam-1) پلاسما در مردان چاق کم تحرک

چاقی به عنوان عامل فزایندة بیماری های قلبی و نیز سطوح پلاسمایی مولکولی چسبان سلولی در پیشگویی خطر بروز گرفتگی های عروق کرونر نقش مهمی دارد. ازاین رو هر مداخله ای که آثار مفیدی در این موارد داشته باشد، در توسعة سلامت عمومی بسیار ارزشمند است. هدف از پژوهش حاضر، مقایسة تاثیر دو برنامة تمرینی کم و پرشدت استقامتی بر تغییرات مولکول چسبان سلولی (sicam-1) پلاسما و نیز ارتباط آن با توزیع چربی و نیمرخ های لیپیدی است. به این منظور 27 آزمودنی از جامعة آماری افراد چاق کم تحرک به ترتیب با میانگین و انحراف استاندارد سن، درصد چربی، وزن و شاخص تودة بدنی 34/1? 55/20 سال، 07/4?84/26 درصد، 02/9?05/93 کیلوگرم و 84/2?55/30 کیلوگرم بر مترمربع انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تجربی تقیم شدند. برنامة تمرین استقامتی در طول 4 ماه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه و برای گروه تجربی 1 با شدت 45-40 درصد و گروه تجربی 2 با شدت 85-80 درصد ضربان قلب ذخیره اجرا شد. خونگیری پس از 12 ساعت ناشتایی در آغاز و در پایان پس از 48 ساعت از خاتمة تمرینات در شرایط تجربی اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس اختلاف پیش تا پس و آزمون تعقیبی بن فرونی، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t زوجی در سطح معنی داری 05/0 p< تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش حاکی از آن است که سطح icam-1 پلاسمایی در دو گروه تجربی کاهش داشته، اما تنها در گروه تجربی 2 معنی دار است (015/0 = p)، از سوی دیگر، تغییرات icam-1 در گروه تجربی 2 با گروه کنترل معنی دار است (004/0 = p). بین سطوح ابتدایی sicam-1 با هر یک از متغیرهای جسمانی و نیمرخ های لیپیدی رابطة معنی داری مشاهده نشد (05/0 p>) . در بخش رابطة مجموع تغییرات در گروه های تجربی یا مجموع تغییرات متغیرهای ترکیب بدنی، بین تغییرات درصد چربی (48/0= r، 012/0 = p) و وزن تودة چربی (44/0 =r، 022/0=p) با تغییرات غلظت icam-1 همبستگی معنی داری مشاهده شد. سطوح کلسترول، ldl-c و عوامل خطر در گروه تجربی 2 به طور معنی داری کاهش یافت (05/0 p